Lessen in Geluk
Jongeren, die voor hun ouder, broer, zus of een ander zorgen, omdat het voor hen niet mogelijk is om dat zelf te doen. Die jongeren worden met “zorgen” belast, waarvan ze in de meeste gevallen zeggen dat dit geen “belasting” is. Ze vinden het gewoon om dat te doen. Als je vraagt hoe ze zich voelen, krijg je als antwoord “goed hoor”. Maar vraag je door, dan blijkt dat ze weinig ruimte voor zichzelf hebben. Het zorgen voor de ander betekent vaak minder tijd om goed voor zichzelf te kunnen zorgen. En wanneer ze niet hoeven te zorgen voor die ander, dan blijkt dat ze zich toch ook zorgen maken. Ze zijn dan voortdurend met hun gedachten bij die ander, die zorg nodig heeft. In deze gevallen niet fysiek met zorgen bezig zijn, maar meer psychisch. Voor hen is geluk niet heel gewoon. Lessen in geluk worden niet gegeven. Is dat geen gemis in onze huidige maatschappij? Aan het eind van de avond werd dan ook de vraag gesteld: “Moeten we jongeren, in het algemeen en niet alleen deze groep jongeren, leren hoe ze GELUKKIG kunnen zijn?”. Die vraag kunnen we ook onszelf stellen: “Zijn we gelukkig? En wat is geluk voor ons?” In het magazine de KBO-PCOB van oktober kunnen we lezen over het geheim van een lang en gelukkig leven. Daar hebben ze het over de zgn. “blauwe zones”. In de vele artikelen daarover komt voor mij heel duidelijk naar voren dat, wanneer we onderdeel zijn en blijven van een gemeenschap, je gelukkiger bent. Ik hoop dat onze afdeling een plek is, waar veel senioren het gevoel hebben erbij te horen.
Ernst de Vries, voorzitter